Συνταγή : Λιαστές τηγανητές ..ντομάτες.

Όταν τις ετοιμάζω, θυμάμαι πάντα την γιαγιά μου, ντυμένη στα μαύρα (κατακαλόκαιρο) με το μεγάλο ψάθινο καπέλο της , πολυάσχολη με τον τεράστιο μπαξέ της(Εύα θυμάσαι?) την τουλούμπα που μετά την αντικατέστησε ένα μοτέρ, και εμένα πιτσιρίκι να παρακολουθώ με θρησκευτική ευλάβεια τις ετοιμασίες της για τον χειμώνα. Τις λιαστές της ντομάτες στην λαμαρίνα πάνω στο μεγάλο τραπέζι της αυλής και τα τουρσιά ...Γέμιζε τις μελιτζάνες με ότι παρήγαγε ο κήπος της (ντομάτες, πιπεριές, καρότα, σκόρδα κ.α.), τις έδενε με σβελτάδα με κλωνάρια σέλινο και τις βουτούσε μέσα στο αλατόνερο. Τόσο απλά και μαγικά…

Οι λιαστές ντομάτες είναι εξαιρετικός μεζές πραγματικά…Αν συμφωνείτε μαζί μου μην διστάσετε να δοκιμάσετε την συνταγή της γιαγιάς μου:

Θα χρειαστούμε μόνο τις ντομάτες, (αν είστε τυχεροί θα έχετε μια αρμάθα από το χωριό, διαφορετικά πωλούνται στα σουπερ μάρκετ, διατηρημένες στο ελαιόλαδο..),λίγο αλεύρι και λάδι για τηγάνισμα..

Ξεβγάζουμε τις ντομάτες από το λάδι (6-7 είναι αρκετές για μία μεριδούλα) και τις βουτάμε σε μια κατσαρολίτσα με νερό που κοχλάζει. Κατεβάζουμε από την φωτιά και σκεπάζουμε. Τις αφήνουμε μισή ωρίτσα να φουσκώσουν (νομίζω ότι αυτές του εμπορίου χρειάζονται τον μισό χρόνο...) .

Στη συνέχεια κάνουμε ένα πολύ πηχτό χυλό με το αλεύρι και λίγο νεράκι.

Βάζουμε τα λάδι μας να ζεσταθεί καλά και με το κουτάλι της σούπας παίρνουμε μία μία ντομάτα ( μαζί με μπόλικο χυλό) και ρίχνουμε στο τηγάνι να ροδίσει κι από τις δύο πλευρές.

Mουσική

Σας προτείνω να ακούσετε το τραγούδι του Λουδοβίκου των Ανωγείων "Ανοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα".
Θα με θυμηθήτε....

Άνοιξα μανταρίνι
και σε θυμήθηκα
πολλές φορές σε ξέχασα
μα δε σ' αρνήθηκα.

Ένας ξενύχτης άνεμος
πέρασε την αυγή
μαζί με τ' άρωμά σου
και σκόνισε τη γη.

Τα καλντερίμια γέμισε
με άσπρα γιασεμιά
και σαν το τζάμι εράγισε
του δρόμου η ερημιά.

Άνοιξη στο χειμώνα
λύπη μες στη χαρά
μ' ένα χαμόγελό σου
άνοιγα τα φτερά..

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Πρώτη εκτέλεση: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Συνταγή: Γλυκό κυδώνι

Μια ωραιότατη και εύκολη συνταγή για να γλυκαθούμε. Την κάνω κάθε χρόνο σχεδόν..

Τα υλικά μας :

1 ½ κιλό κυδώνια (διαλέξτε όσο το δυνατόν αυτά που είναι λεία εξωτερικά κι όχι με εξογκώματα)

2 κιλά ζάχαρη (ναι, δύο, γλυκό θα κάνουμε δεν είπαμε?)

6 φλιτζάνια νερό

Χυμό ενός λεμονιού

2 βανίλιες ή λίγη αρμπαρόριζα

Τι κάνουμε :

Πλένουμε καλά και σκουπίζουμε τα κυδώνια.

Με ένα μαχαίρι αφαιρούμε την φλούδα τους, τα κόβουμε μακρόστενα λεπτά κομμάτια εξαιρώντας την σάρκα που είναι κοντά στους σπόρους .

Τα βάζουμε σε μία κατσαρόλα και προσθέτουμε το νερό και τον χυμό λεμονιού.

Τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν και προσθέτουμε την ζάχαρη. Παρέα θα βράσουν ένα τέταρτο..

Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφήνουμε το γλυκό μέσα σ’αυτήν να σταθεί ένα βράδυ.(αυτή η αναμονή του δίνει το υπέροχο πορτοκαλοκόκκινο χρώμα…)

Την επόμενη το πρωί, πριν βάλουμε καφέ να πιούμε ανάβουμε και πάλι το μάτι της κουζίνας για να ξαναβράσει το γλυκό μέχρι να δέσει το σιρόπι.(Πώς το διαπιστώνουμε: Παίρνουμε με ένα κουταλάκι λίγο από το ζουμάκι και το φυσάμε να κρυώσει.Σε ένα πιατάκι του καφέ βάζουμε κρύο νερό. Ρίχνουμε μια σταγονίτσα από το ζουμάκι μας στο νερο .Αν μείνει στρόγγυλη, το γλυκό έδεσε αν διαλυθεί, το αφήνουμε να βράσει παραπάνω..) Λίγο πριν το κατεβάσουμε, προσθέτουμε τις βανίλιες ή την αρμπαρόριζα και αν θέλουμε ξεφλουδισμένα ολόκληρα αμύγδαλα.

Αφήνουμε να κρυώσει καλά ,τοποθετούμε σε καθαρά βαζάκια κλείνουμε καλά και τα βάζουμε στο ψυγείο εάν θέλουμε να τρώμε το γλυκό μας δροσερό..

Γέροντας Παίσιος

Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή, κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται. Και το φαγητό της και αυτοί που τρώνε το φαγητό της.

Συνταγή : Ντολμαδακια γιαλαντζί

Είναι από τα φαγητά που όταν βρίσκομαι στο χωριό μου ή οπουδήποτε στην ύπαιθρο, μου υπενθυμίζουν πόσο αγνώμονες είμαστε απέναντι στην φύση γιατί δεν εκτιμούμε αυτά που μας προσφέρει.Τί εννοώ?
Τα υλικά που μας χρειάζονται τα μαζεύω με μια βόλτα στην αυλή, στον κήπο ολόφρεσκα κι όχι από την μαναβική του σουπερ μάρκετ .Μπορεί να σας ακούγεται κοινότυπο αλλά για μένα τέτοιες στιγμές είναι χαράς, αγαλλίασης..και ασφάλειας.
Λοιπόν, θα χρειαστούμε:
50 τρυφερά φύλλα αμπελιού (αυτά που φύτρωσαν πρόσφατα στα κλαδιά, είναι πιο ανοιχτόχρωμα, δεν έχουν σκληρύνει και είναι αρκετά μεγάλα ώστε να μπορούμε να τα τυλίξουμε).Εάν θέλετε να έχετε για τον χειμώνα μαζέψτε όσα περισσότερα μπορείτε και τοποθετήστε τα (αφού τα ζεματίσετε) στην κατάψυξη ανά 50 σε μικρά πολυμπάγκ..Γιατί δεν νοείται για μένα γιορτινό ελληνικό τραπέζι χωρίς ντολμαδάκια γιαλατζί..
Ένα μεγάλο ματσάκι δυόσμο, ψιλοκομμένο.
Ένα επίσης μεγάλο ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο.
Δύο ματσάκια κρεμμυδάκια φρέσκα (καλό είναι να έχουμε προνοήσει να υπάρχουν ψιλοκομμένα στην κατάψυξη από όταν είναι η εποχή τους) ψιλοκομμένοή 3-4 κρεμμύδια ξερά , περασμένα στον ρεντέ.
2-3 φλιτζάνια ρύζι, αναλόγως το μέγεθος που έχουν τα φύλλα μας. (Εγώ προτιμώ το "νυχάκι" παρότι δεν προτείνεται γιατί μας αρέσει που διατηρείται σπυρωτό..)
1 1/2φλιτζάνι ελαιόλαδο.
1- 2 λεμόνια.
Αλατάκι
Και.. ξεκινάμε!
Πριν χρησιμοποιήσουμε τα φύλλα μας, τα ζεματίζουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Βάζουμε τα κρεμμυδάκια με 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο να μαραθούν(όχι να τσιγαριστούν) σε μία μικρή κατσαρόλα και προσθέτουμε τον δυόσμο και τον άνηθό μας.Τα ανακατεύουμε για λίγα λεπτά και προσθέτουμε το ρύζι και το αλατάκι μας.Μετά από 1-2 γυροβολιές σβήνουμε με τον μισό χυμό λεμονιού και κατεβάζουμε από την φωτιά.
Διαλέγουμε ένα αναπαυτικό κάθισμα μπροστά σε ένα τραπέζι στο οποίο τοποθετούμε τα σύνεργά μας:Το κατσαρολάκι με το ρύζι, ένα πιάτο με τα ζεματισμένα φύλλα μας, ένα μεγάλο πιάτο ή τη βάση κοπής της κουζίνας όπου θα τυλίξουμε, ένα κουτάλι.(προαιρετικά βάζουμε λίγο μουσική για έρθουμε στα κέφια.)
Παίρνουμε ένα φύλλο και το τοποθετούμε ανάποδα στο πιάτο.Μιά κουταλίτσα ρύζι στη βάση του φύλλου, σκεπάζουμε, μαζεύουμε τις άκρες και τυλίγουμε προς τα πάνω.Ελπίζω να έγινα κατανοητή..:(
Τοποθετούμε τα ντολμαδάκια στην κατσαρόλα σε ομόκεντρους κύκλους, 2-3 στρώσεις, ανάλογα την ποσότητα των υλικών μας..
Προσθέτουμε τον υπόλοιπο χυμό λεμονιού μας και το υπόλοιπο λαδάκι και επιπλέον αλατάκι.
Βάζουμε ένα ρηχό πιάτο πάνω στα ντολμαδάκια ώστε να τα καλύπτει όλα για να μην μας ανοίξουν στο βράσιμο.Γεμίζουμε με νεράκι μέχρι να τα σκεπάσει.
Το βάζουμε να πάρει μια βράση ελαφρώς(!!!όχι να κοχλάσει..) και χαμηλώνουμε στην θερμοκρασία πιο κάτω από το μέτριο.
Σταυρώνουμε το φαγητό (ναι, όπως η γιαγιά μας)
και περιμένουμε ένα 40 λεπτο.Κατεβάζουμε από την φωτιά ανοίγουμε το πιάτο και δοκιμάζουμε (εάν λείπει αλατάκι, νερό σε περίπτωση που δεν φούσκωσε καλά το ρυζάκι ή δεν μαλάκωσε το φύλλο).Και κατεβάζουμε ή συνεχίζουμε το βράσιμο 5-10 λεπτά.
Προσοχή!Αφού τα κατεβάσουμε τα αφήνουμε να κρυώσουν καλά σκεπασμένα πριν τα βγάλουμε από την κατσαρόλα γιατί θα μας διαλυθούν!!!Καλή μας όρεξη!

Για απορίες, εδώ είμαι!!!

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ "Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος"

Θα σας πω πώς έγινε
έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν κτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε
πριν κοντά του να πλησιάσει, για να σκύψει να τον πιάσει,σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
και καλύτερα να πούμε
ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε έτσι συλλογίστηκε.
Τάχα δε θα είναι φταίχτης,ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε, αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
από πάνω να κτυπά
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας.

"Άν μπορείς" Κίπλινγκ

Αν μπορείς …..



Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη

Κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό

Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία

Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό

Αν μπορείς με μια να παίξεις κάθε τι που έχεις κερδίσει

Στην καταστροφή ν΄αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση

Αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα σώμα και καρδιά

Αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά

Αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα

Και αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σε έχουν αδικήσει

Αν μπορέσεις το όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου

Κι αν μπορέσεις να αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει

Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη

αν η πίστη στη ψυχή σου μπρος σε τίποτα δε σβήνει

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δε χάνεις

αν μπορέσεις να χωνέψεις πώς μια μέρα θα πεθάνεις

αν ποτέ δε σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί

αν στα ψέματα των άλλων δε λες ψέματα κι εσύ

αν μπορείς να μη θυμώνεις αλλά μήτε και να κλαις

όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις

αν μπορείς με ηρεμία δίχως νευρα ή δυσφορία

και τα ίδια σου τα λόγια να τα ακούς παραλλαγμένα

αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ‘ναι μία δημιουργία

και ποτέ σου να μη μένεις με τα χέρια σταυρωμένα

αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δε μπορούν να σε πληγώσουν

αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δε σου σηκώνουν

αν τους πάντες λογαριάζεις , μα …κανέναν χωριστά

αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά

Ε!!! ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟΤΕ …

Θα μπορέσεις να απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου

Θα ‘σαι άνθρωπος ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΗ ΘΑ΄ ΝΑΙ

ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!!