Κρασι με μελι: Μικρές χαρές...

Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες - Αποχαιρετιστήρια επιστολή

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δε θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ..

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν.. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου..

Θεέ μου, αν μπορούσα θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.. Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη.. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωής… Δε θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα..

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν το φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.. Έμαθα πως, όταν το νεογέννητο σφίγγει στην μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα…

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δε θα χρησιμεύσουν , αλήθεια, πολύ, γιατί, όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’αυτην τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο, για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’εβλεπα να βγαίνεις απ’την πόρτα, θα σ’αγκάλιαζα και θα σου’δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά, για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα την φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη, για να μπορώ να τις ακούσω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’έβλεπα, θα έλεγα σ’αγαπώ και δε θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα’θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω…

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα το μετανιώσεις σίγουρα για την μέρα που δε βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.

Κράτα αυτούς αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ»κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις.. Ζήτα απ’τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα..

Αν δεν το κάνεις σήμερα, θα είναι όπως χθες και αν δεν το κάνεις ποτέ δεν πειράζει.
Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Τώρα είναι η ώρα…

Η μηλιά

Γιατί μηλιά μου ψήγεσαι
και κιτρινοφυλλιάζεις
μην ειν’ τα μήλα σου βαριά
μην το νερό σου λείπει

Δεν είν τα μήλα μου βαριά
ούτε νερό μου λείπει
Κόρη και νιος φιλιώντανε
κάτω από τα κλαδιά μου
κι ορκίστηκαν στα κλώνια μου
να μην ξεχωριστούνε

Τώρα ξεχωριστήκανε..

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Πρώτη εκτέλεση: Νένα Βενετσάνου

Κουρασμένη νεράιδα

Κουρασμένη νεράιδα
στης λίμνης το βράχο κοιμάται
Χάραξε η μέρα βγήκε ο ήλιος
μα μην την ξυπνάτε

Χτες το βράδυ είχανε γάμο

στεφανώματα πάνω στην άμμο

Το λευκό της μαντήλι
το χάρισε πάει
σ' έναν νέο
στο χρώμα του Μάη

Κι αν αυτός δε γυρίσει
το μαντήλι ν' αφήσει
η νεράιδα των βράχων
μονάχη θα σβήσει

Τα λευκά της τα πέπλα
βρεγμένα
στης αυγής τον αέρα
δοσμένα

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Πρώτη εκτέλεση: Νένα Βενετσάνου

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Μικρές χαρές...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου