- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
- Χρειάζεται μεγάλη υπομονή, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα καθίσεις κάπως μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού κι εσύ δε θα λες τίποτα. Ο λόγος είναι πηγή παρεξηγήσεων. Κάθε μέρα, όμως, θα μπορείς να κάθεσαι όλο και πιο κοντά…
Την επομένη ο μικρός πρίγκιπας ξαναήρθε.
- Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, για παράδειγμα, στις τέσσερις τα’ απόγευμα, από τις τρεις θ’ αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και Θ’ ανησυχώ. Θ’ ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της…
- Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Αν με ρωτήσουν ποιο είναι το γεγονός που θα μου μείνει για το 2009, είναι που σε γνώρισα .Ευχαριστώ το Θεό που μου έδειξε ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που ανοιγονται,μοιράζονται και δεν φοβούνται να τσαλακωθούν. Που η φιλία που σου δίνουν έχει την αγνότητα αλλά και την σκληρή κριτική της ηλικίας των 10 χρόνων και όχι τις λυκοφιλίες των 30.Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου και μου βγάζεις όλα τα θετικά που μου χάρισε ο Θεός και με βοηθάς να διώξω όλα τα αρνητικά.Σε αγαπάω πολύ και εύχομαι αυτή η φιλία να μείνει καθαρή για πάντα με τη χάρη του Θεού!
ΑπάντησηΔιαγραφή.......Ότι σ'αγαπω έχω να σου πώ...κι ότι σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ..
ΑπάντησηΔιαγραφή