Δύο δυνάμεις που συγκλονίζουν τις αισθήσεις μου από τα πιο μικρά μου χρόνια.
Ενστικτωδώς, πάντα κατέφευγα κοντά τους για λυτρωθώ από την φλυαρία του ανόητου μυαλού μου, την μικροπρέπεια και την χυδαιότητα της ματαιόδοξης ψυχής μου.
Θεέ μου, πόση παρηγοριά να θυμάμαι ότι είμαι ένα τίποτα…
Μια μικρή φυσαλίδα στο κύμα του χειμωνιάτικου πελάγους, μια σπίθα που χάνεται για πάντα στην χόβολη..
Έφη
Καταπληκτικό!!!μια αλήθεια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή